Dayım ve yengemin dönüşünün ardından...

[eo] İnsanın dayısı ve yengesi ile ilk kez buluşması çok heyecanlı oluyormuş doğrusu. Havaalanına karşılamaya gittiğimizde, az daha uyur karşılayacaktım onları. Ama uçak tam zamanında geldi ve buluşma noktasında kendimi onların kollarına attım. Annemle babam bir anda bundan sonra pabuçlarının nasıl dama atılacağını anladılar.

Onlarla iki hafta nasıl geçti anlayamadım bile. Yedik, içtik, yerlerde yuvarlanıp, deve cüce oynadık. Sabahları birlikte uyuduk. Beraber bolca alışveriş yaptık, dayım benden kıskanıp kavuniçi parlak renkte kıyafetler aldı. Sonra annem ve Gözde'nin alışverişinden sıkılıp, dayımın kucağında dünyaya yukardan baktım. Gündüzler yetmeyince geceleri buluştuk dayımla. Gözde'nin sesini çok sevdim ve en çok ona çığlık attım.

Sonra, pek çok 'ilk'imi yaşadık beraber; ilk uçus, ilk tatil, ilk deniz, ilk yılbaşı. Gerçi rivayetlere göre yanımda havai fişek patlamış ama ben yine de yeni yıla uyuyarak girmeyi tercih etmişim.

Beşinci ayıma da onlarla girdim. Doktor kontrolüne Gözde'yle gittik. Ona doktor muayenehanesi nasıl darma duman edilir bir çırpıda gösterdim. Büyümemi (7.15 kg) ve uzamamı (63.5 cm) da birlikte kutladık.

Annemden duyduğum kadarıyla önümüzdeki sene bu zamanlar için yine bir dolu planla ayrılmışız. Çok heyecanlandım duyunca, ama ben dayımı ve yengemi görmeksizin bir sene daha dayanamam sanırım. Anneannemi, dedemi tekrar görmek ve diğer akrabalarımla da tanışmak için ilk firsatta İstanbul'a gitmek istiyorum ben artık.