ABC ve 125
Geçen haftadan beri yuvaya iki tam (8-3) gün gidiyorum. Öğle uykusunda biraz zorlansam da, öyle çok oyun oynuyoruz ki, zaman nasıl geçiyor anlamıyorum. Geçen gün ilk kez kurabiye yaptım, sonra da hep beraber yedik.
Her zamanki gibi enerjim sonsuz. Bazen ne yapacağımı bilemeyip duvara koşup çarpıyorum, ve bunu cok komik buluyorum. Bahçemizdeki salıncakta gündüz sallanmaya başlayıp, gece zorla iniyorum. Ayrıca, artık kameraya da poz vermeyi öğrendim, annemle babamı ellerinde kamera ile görünce hemen sırıtıyorum. Hem sonra artık annemin sabah "yave" (kahve) yapmasına, bulaşık makinasını boşaltmasına ve masayı hazırlamasına da yardım etmeye basladım. Sonunda aldığım "adde" (alkış) buna değiyor doğrusu, çok keyiflenip etrafımda zıplamaya başlıyorum. (Annenin Notu: Sizin hiç bulaşık makinasını boşaltmanız 35 dakikanızı aldı mı? Veya, tam hazırladiğınızı sandığınız masadan her akşam aynı küçük fırtına geçti mi? O zaman beni anlayacağınızı hissediyorum. Saatlerce içinden çıkamasam da yine de oğlumla ve kocamla mutfakta çalışmak gibisi yok)
1 Comments:
Bu yorum bir blog yöneticisi tarafından silindi.
Yorum Gönder
<< Home