Uçan Zamanlar

Bugün, Erenciğin 11 aylık olmasına birkaç gün kaldı. Oğlumun ilk yaşgününün planlarını yapmaya başladık bile. 1. Doğumgününü İstanbul'da tüm sevdiklerimizle birlikte geçirecek olmanın heyecanı var.

Eren hergün yeni bir numara ile karşımıza çıkıyor bugünlerde. Akşam işten döndüğümde, sabah bıraktığımdan büyümüş buluyorum oğlumu. Minik parmaları ile iletişim kurabileceğini çözdüğünden, artık bir çok derdini işaret ederek anlabiliyor; "daha çok elma istiyorum", "oradaki oyuncagi ver" gibi. Bahçedeyken, bize geçen her ucağı atlamadan sabırla gösteriyor. Artık merdivenleri de nerede ise 'adam gibi' çıkıp inebiliyor. Minik dudaklarını büzüştürüp köpek sesi taklidi bile yapıyor, oglum... Yeni keşfettiği dans hareketleri ile hepimizi çok eğlendiriyor; özellikle de arabada koltuğunda müziği duyar duymaz karnını hoplatması ile.

Bügünlerde, en büyük arkadaşları babaanne ve dedesi ile tüm gün bir oyundan diğerine koşuyor, ama yine de hiç yorulmuyor afacan oğlum.