3. Hafta

[zo] Evet, oğlumuz artık üç haftalık. Eren'in temposuna saatler, geceler, günler dayanmıyor ve zaman uçuyor sanki...

Gözlerini daha bir canlı açıyor, ve çıkardığı sesler yavaş yavaş kendine özel bir dile dönüşmeye başlıyor. Veya, biz mi onu daha iyi anlıyoruz acaba?

Eylül 19'daki doktor kontrolünde, gelişmesini doktoru çok beğendi. Kilosu da 3 kg 830 gr çıktı. Zaten, dün de 'küçülen kıyafet'ler ilk kez bir köşeye ayrıldı bile.

Tüm bu gelişmeleri, bir an için aradaki okyanusu unutturan video bağlantıları ile İstanbul'dakilerle de haftasonlarında paylaşıyoruz. Oğlumuz bazı günler bir canlı yayından diğerine koşturuyor.

Yatak odasından uyanış sesleri geliyor. Şimdilik bana müsade.

2. Hafta

[ao] Eren'in ikinci haftası gayet yoğun geçti. Bir yandan gece uyku düzenini ayarlamaya çalışırken, bir yandan da vücudunun iyileşen yanları bizi daha da rahatlattı. Cuma günü sünnet koruması, Cumartesi de göbek bağı düştü sonunda.

Cuma günü ikinci bir doktor ziyareti gerekti, doktorunun önceki ziyarette belirledigi dilinin altındaki deriyi (frenulum linguae- ayrıntılı İngilizce bilgi burada) biraz kesmek için. Bu minik operasyon kansız ve ağlamasız birkaç saniye içinde sonlandı. Ayrıca doktoru, ağırlığı 3 kilo 630 gramı bulan Eren'in gelişmesini çok beğendi.

Cumartesi ayrıca nehir kenarında yürüyüşe çıktı ilk defa, tabii tüm yolu ve yürüyüşü uyuyarak geçirdi. Pazar günü de ilk defa insan arasına, Mall'da kısa bir alışveriş turuna çıktı - yine uyuyarak. Dönüş yolunda eve ulaşmayı beklemeyecek kadar acıktığını bize çok iyi anlatarak, arabayı bir parka çektirmeyi de bildi... Bakalım daha nerelerde bu tür molalar vereceğiz ileriki günlerde.

Bu arada önemli bir gelişme de oğlumun artık gözü açık pozlar vermesi gün içinde. Bakalım bu haftaki fotoğraflarından flickr için seçtiklerimi beğenecek misiniz?

İlk Hafta

[ao] Hayat hızla devam ediyor. Yeni bir hayatın eklenmesi, bizim hayatımızın bu yeni canla tamamen değişmesi bile yavaşlatmıyor geçen zamanı.
Şu anlarda Eren doğalı bir hafta olurken, sanki o hep varmış da bir hafta önce yeniden karşılaşmışız gibi hissediyorum. Günler geçtikçe, uykusunu, ağlama çeşitlerini, yüz ifadelerini de anlar olduk.
Cuma günü ilk doktor ziyareti için dışarı çıktık. Doktoru çok beğendi kilosunu ve sağlığını. (doğumdaki 3 kilo 90 gramlık kilosuna 1 haftada geri dönmüş - bebekler ilk haftalarında kilo kaybediyorlar)

Bu arada oğlum tabii ki bana çok güzel pozlar vermeye devam ediyor.

Buradaki yazılarda yayınlananlar dışında beğendiğim fotoğrafları görmek için arada sırada flickr albümümüze de uğramayı ve bize yazmayı ihmal etmeyin.

Canım Oğluma

[zo] Son dört gündür çeşitli sancılarım oldu. Bir çoğunu bekliyordum sanırım, ama son bir iki gündür yaşadığım kalp sancısına hazırlıksız yakalandım, miniğim. İlk kez, seni hastaneden eve getirmek için arabaya koyduğumuz anda hissettim bu sancıyı, sonra evdeki boş haline binlerce kere bakıp hayal kurduğum bebek yatağına seni ilk yatırışımızda. Şimdilerde ise çok daha sıklaştı. Beni henüz görmemene rağmen gözgöze gelip kurduğumuz o ismi konmaz ilişkiyi hissettiğim her anda derin bir şekilde saplanıyor kalbime. İnsanın kalbi böyle büyüyormuş diyorum, oğlum. O çaresiz minik bedenine her süt verişimde, anne olarak sana ihtiyacın olanı verebilmekten nasıl bir haz alınabileceğini öğreniyorum. Ağrım genişliyor, biriciğim...

Şimdilik, emdiğin süre, içtigin süt, kirlettiğin bez sayısı başta geliyor bizim için. Eminim ki seninle değişen yaşantımızın sonraki aşamaları bu derece yalın olmayacak. Yine de senin her açıdan büyüyüşüne şahit olmak düşüncesi heyecandan kalbimi daha da sıkıştırıyor.

Seni çok seviyorum, canım oğlum benim.

Annen

Eren Evinde

[ao] Hastanede ilk gün rahat geçti. Eren sünnet oldu. Hiç ağlamadı sonrasında. Çok da istahlı, neredeyse saatte bir acıktığını bize kendi diliyle anlattı.

İkinci gün ağlamalar ve açlık belirtileri daha da sıklaştı. Uykusuz bir gece daha, belki de sayısız böyle gecelerin ilkleri. Ne kadar da kolay oluyor gecenin ortasında fırlayıp kalkmak insanın kendi bebeği ağlayınca.

48 saati hastanede geçirdikten sonra Eren artık evinde. Uyuma zamanı dışında bizi son derece meşgul tuttuğundan daha gözleri açık bir fotoğraf yakalama fırsatı olmadı.

Hoşgeldin evine Eren.

İlk Gün

Son 24 saati kelimelere dökmek mümkün değil şu anda.
Eren Özkaynak 3 Eylül 2006'da saat 18:28'de Atlanta'da dünyaya gözlerini açtı.
Ağırlığı 3 kilo 90 gram, boyu 47 cm.

İşte ilk anlar...